Het vrij uiten van autonoom of soeverein zijn, is door de eeuwen heen helaas flink de kop ingedrukt. Het terugvinden van je oorspronkelijke en natuurlijke autonomie en het naleven ervan, is allereerst een individueel en innerlijk bewustwordingsproces; je ‘inner standing’ ontwikkelen, in vrijheid eigen keuzes (durven) maken en daar ook de verantwoordelijk voor kunnen en willen nemen. De natuurwetten in acht nemen en naleven; respecteer het leven, respecteer andermans eigendommen, spreek en handel in waarheid, respecteer eenieders vrijheid (niet doden, niet stelen, niet liegen, niet dwingen). Het gaat hierbij zeker ook om het nemen van eigenaarschap en verantwoordelijkheid over ons eigen gedrag en onze keuzes.

De eigen vrije wil is het grootste goed van de mens.

De eigen vrije wil is het grootste goed van de mens. Dat is terug te vinden in de UVRM en zelfs in de wetboeken. Zo stelt artikel 3:33; ‘Een rechtshandeling vereist een op een rechtsgevolg gerichte wil die zich door een verklaring heeft geopenbaard.‘. Het kinderliedje “drie maal drie is negen, ieder zingt zijn eigen lied” zou hierop gebaseerd zijn.

Als je voelt dat je ‘je eigen stem’ (je beslissingsbevoegdheden) meer voor jezelf wilt houden en naar eigen keuze vrijer wilt kunnen zijn van ‘het systeem’ en de overheidsbeperkende regels, zijn er diverse stappen die je kunt zetten om dat te bewerkstelligen.

De autonomie- en soevereiniteitsbewegingen zijn divers en uiteenlopend in de benadering van ‘het systeem’ (overkoepelend woord voor de politiek, overheidsinstanties, gemeente ed). Overeenkomstig gedachtegoed en zienswijze is dat alle bewegingen het onderscheid maken tussen de vrij levende mens en de beperkte fictieve ‘dode’ persoon of ‘burger’ en dat ze allen het systeem aanspreken op het respecteren van de vrije wil waarover de mens én de fictieve persoon beschikken. Ze streven ernaar dat de universele (grond)rechten van de mens worden gehanteerd en gerespecteerd en ze beroepen zich actief op hun mensenrechten, zoals vastgelegd in de UVRM.

In de erkenning van en het gebruik maken van de wet (strafrecht) en de wet- en regelgeving (burgerrecht, bestuursrecht etc) zijn verschillen. Sommige bewegingen blijven hier van weg en willen er niks mee te maken hebben, andere bewegingen maken (vanuit diverse motivaties) juist actief gebruik van zich beroepen op het strafrecht en hun burgerrechten (zonder de status van hun mens zijn daarmee op te geven) en het systeem aanspreken op hun wettelijke verplichtingen.

De mogelijkheden om meer vrijheid terug te verkrijgen en behouden zijn dus uiteenlopend. Ook al is een aantal mensen hier al een aantal decennia mee bezig, het is nog redelijk onontgonnen gebied, waar pioniers hun weg proberen te vinden, met vallen en opstaan.
Het systeem is groot, sterk, al lang draaiende en bovendien grillig (het blijft mensenwerk).
De groep die hier nu ‘tegenin’ gaat, is groeiende maar nog relatief klein.

Als je stappen wilt zetten en vooral als je actief kenbaar gaat maken naar het systeem dat je niet meer vanzelfsprekend meedoet met hetgeen ze jou opdragen en aandragen, doe dan eerst goed je eigen onderzoek. Kies vooral de weg die bij jou past en de benadering die met je resoneert. Dit kan organisch zijn.

Weet wat je doet!

Bij alle stappen die je zet; weet wat je doet, waarom je het doet en calculeer in wat voor reacties je kunt verwachten vanuit het systeem. Bouw een netwerk op van mensen die hier ook actief mee bezig zijn, voor raad en daad en voor steun kunnen vinden bij elkaar.
Strijden tegen het systeem en het onrecht dat daaruit voortkomt, strijden en opkomen voor je aangeboren vrijheid; kies vanuit welke innerlijk drive je het aan wilt gaan.